Kij deszczowy to instrument, który powstał wiele lat temu w Ameryce Południowej, a dziś jest niezwykle popularny na całym świecie. Szczególnie zaś w muzyce ludowej lub etnicznej. Bardzo często można go usłyszeć w akompaniamencie innych ludowych instrumentów, takich jak djembe, marakasy, bębny szamańskie czy różnego rodzaju dzwonki. Genezy tego instrumentu upatruje się w pewnej legendzie, która wyjaśnia powody powstania kija deszczowego zwanego bardzo często zaklinaczem deszczu.
Legenda
Przed wieloma laty w jednym z indiańskich plemion zamieszkujących tereny Chile, najprawdopodobniej w jednej z inkaskich wiosek, zmagano się z ogromnym problemem – od wielu tygodni z nieba nie spadła ani kropla życiodajnego deszczu. Zapasy jedzenia uszczuplały się coraz bardziej, zieleń wokół wysychała, całe plemię martwiło się więc o swoje przetrwanie. Udali się do szamana, by dowiedzieć się, czy może on zrobić coś, by upragniony deszcz w końcu spadł. Szaman jednak od wielu dni wołał do bogów o deszcz i niestety nic się nie działo. Jednak na prośbę plemienia postanowił spróbować raz jeszcze, tym razem jednak w inny sposób. Postanowił stworzyć narzędzie, które przypomni bogom dźwięk deszczu, by ci mogli odpowiedzieć na kierowane do nich prośby. Stworzył więc zaklinacza deszczu – instrument, który doskonale imitował dźwięk padającego deszczu. Wówczas na ziemie plemienia spadł deszcz, dzięki czemu życie wróciło do wioski.
Konstrukcja instrumentu
Kij deszczowy to niezwykle prosty instrument. Składa się z wydrążonej wewnątrz drewnianej tuby, w której wnętrzu znajdują się niewielkie nasiona lub kamyczki. Tuba jest zamknięta z obu stron. Gdy porusza się całą tubą, kamyczki lub ziarenka przesypują się powoli wewnątrz, dając tym samym dźwięk, który jest bardzo zbliżony do dźwięku deszczu. Bardzo często tubę wykonuje się z jakiegoś egzotycznego zdjęcia lub kaktusa. Zaś tradycyjnym materiałem jest bambus, który jest powszechnym materiałem w Ameryce Południowej, w szczególności zaś na terenach, które porasta Puszcza Amazońska.
